ΜουσείοΤο Σπίτι του Κολοκοτρώνη

Το Μουσειο στο Λιμποβισι

Το σπίτι των Κολοκοτρωναίων στο Λιμποβίσι, κέντρο και ορμητήριο της ένδοξης γενιάς, βρισκόταν σε κεντρικό σημείο του χωριού κοντά στην εκκλησία του Αη-Γιάννη. Σύμφωνα με ιστορικές πληροφορίες, το σπίτι καταστράφηκε το 1770-71, όταν οι Αλβανοί πέρασαν το Μοριά από <<φωτιά και τσεκούρι>>, καταπνίγοντας την εξέγερση των Πελοποννησίων κατά τα Ορλωφικά. Το σπίτι το ξανάχτισε αμέσως ο πατέρας του Θεόδωρου Κωσταντής Κολοκοτρώνης. Σ’ αυτό διέμενε κατά καιρούς ο Γέρος του Μοριά τόσο πριν όσο και μετά την Επανάσταση για το καλό κλίμα του χωριού, όπως αναφέρεται, αλλά και για λόγους συναισθηματικούς. Μετά την εγκατάλειψη του χωριού από τους κατοίκους (1880) τα σπίτια με την πάροδο του χρόνου σωριάστηκαν σε ερείπια, εκτός από την εκκλησία του Αη-Γιάννη του Προδρόμου, η οποία διατηρείται σε καλή κατάσταση με την παμπάλαιη καμπάνα της.

Τα τελευταία 25 περίπου χρόνια από πολλούς παράγοντες της Αρκαδίας και τον τυπικό τύπο είχε επισημανθεί η ανάγκη και το χρέος ανοικοδομήσεως του πατρικού σπιτιού του Θεόδ. Κολοκοτρώνη. Την αδιαφορία και την παράλειψη του κράτους ήλθε να αναπληρώσει ο φιλογενής πατριώτης Παναγιώτης Αγγελόπουλος από το Βλαχόρραφτη της Γορτυνίας. Το έτος 1988 ο μεγάλος αυτός ευεργέτης αποφάσισε να ανοικοδομήσει το ιστορικό σπίτι των Κολοκοτρωναίων και όχι μόνο ανέλαβε εξολοκλήρου την απαιτούμενη δαπάνη, αλλά και προσωπικά ο ίδιος επέβλεψε με συχνές επισκέψεις του στο Λιμποβίσι, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, την πορεία και την εκτέλεση των εργασιών. Τη μελέτη εξεπόνησε αφιλοκερδώς ο διαπρεπής αρχιτέκτων και ακαδημαϊκός κ. Σόλων Κυδωνιάτης σε συνεργασία και με την έγκριση της Δ/νσεως Αναστηλώσεων Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Η ανοικοδόμηση έγινε στα θεμέλια της παλαιάς οικίας, στο ίδιο κατά προσέγγιση σχέδιο και με υλικά της περιοχής και παρουσιάζει σπίτι προεπαναστατικού τύπου του 18ου αιώνα της ορεινής Αρκαδίας. Πρόκειται για τεχνικό επίτευγμα και πραγματικό κομψοτέχνημα, που εναρμονίζεται θαυμάσια με τα φυσικό περιβάλλον και την παραδοσιακή λαϊκή αρχιτεκτονική. Ο κ. Παναγιώτης Αγγελόπουλος δεν αρκέστηκε στην ανοικοδόμηση του σπιτιού, αλλά προχώρησε και στην ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου, διατηρώντας την ιστορική του ταυτότητα.

Σήμερα η δική μας γενιά, έστω και καθυστερημένα, αξιώθηκε στο πρόσωπο του Παναγιώτη Αγγελόπουλου να εκπληρώσει το χρέος της. Ήδη λαμπρό και περήφανο ορθώνεται και πάλι στην καρδιά του Μαινάλου το σπίτι των Κολοκοτρωναίων, σύμβολο του αδούλωτου φρονήματος και του ακοίμητου καημού της λευτεριάς και θα διαλαλεί στους αιώνες τη δόξα της αθάνατης γενιάς του Εικοσιένα. Εκεί στο Λιμποβίσι, που θα γίνει τόπος εθνικού προσκυνήματος, στο σπίτι του Κολοκοτρώνη θα στεγάσουμε οι Νεοέλληνες μαζί με τα ιερά κειμήλια και τις μνήμες και ό,τι πολυτιμότερο και αγιότερο έχουμε: ατόφια και αμόλυντη την εθνική μας αυτογνωσία και την ελληνορθόδοξη παρακαταθήκη μας, για ν’ ανηφορίζουμε προσκυνητές κατά τις πηγές μας και ν’ αντλούμε δυνάμεις αντοχής και αντιστάσεως στους δύσκολους καιρούς που μας έρχονται.